EP07: โครงสร้างข้อมูลขั้นสูง: ดิกชันนารีและเซต
(1) ทบทวนความรู้เดิม (2) ดิกชันนารี (Dictionaries) ใน Python: โครงสร้างข้อมูลแบบ Key-Value 📖 (3) เซต (Sets) ใน Python: กลุ่มของข้อมูลที่ไม่ซ้ำกัน 🛡️
- ตัวดำเนินการใน Python (Operators in Python) – ส่วนที่ 1
- ตัวดำเนินการทางคณิตศาสตร์ (Arithmetic Operators): ➕➖✖️➗
- ใช้สำหรับการคำนวณทางคณิตศาสตร์
+(การบวก – Addition): นำค่าสองค่ามาบวกกัน เช่น5 + 3ได้ผลลัพธ์เป็น8-(การลบ – Subtraction): นำค่าแรกมาลบด้วยค่าที่สอง เช่น10 - 4ได้ผลลัพธ์เป็น6*(การคูณ – Multiplication): นำค่าสองค่ามาคูณกัน เช่น7 * 3ได้ผลลัพธ์เป็น21/(การหาร – Division): นำค่าแรกมาหารด้วยค่าที่สอง ผลลัพธ์ที่ได้จะเป็นชนิดทศนิยม (float) เสมอ เช่น10 / 3ได้3.333...,10 / 2ได้5.0//(การหารปัดเศษทิ้ง – Floor Division): นำค่าแรกมาหารด้วยค่าที่สอง และปัดเศษทิ้งให้เหลือแต่ส่วนที่เป็นจำนวนเต็ม (ปัดลงเสมอ) เช่น10 // 3ได้3,9 // 2ได้4,-7 // 2ได้-4%(การหารเอาเศษ – Modulus): ให้ผลลัพธ์เป็นเศษเหลือจากการหาร เช่น10 % 3ได้1(10 หาร 3 ได้ 3 ครั้ง เหลือเศษ 1),9 % 2ได้1(มีประโยชน์ในการตรวจสอบเลขคู่/คี่)**(การยกกำลัง – Exponentiation): นำค่าแรกไปยกกำลังด้วยค่าที่สอง เช่น2 ** 3หมายถึง 23 ได้ผลลัพธ์เป็น8
- ตัวดำเนินการกำหนดค่า (Assignment Operators): ➡️
- ใช้สำหรับกำหนดค่าให้กับตัวแปร
=(กำหนดค่าพื้นฐาน – Basic Assignment): กำหนดค่าทางขวาให้กับตัวแปรทางซ้าย เช่นx = 10,name = "Python"- ตัวดำเนินการกำหนดค่าแบบย่อ (Augmented Assignment Operators): เป็นการรวมการดำเนินการทางคณิตศาสตร์กับการกำหนดค่าเข้าด้วยกัน ทำให้โค้ดสั้นลง
+=(บวกแล้วกำหนดค่า):x += 5มีความหมายเดียวกับx = x + 5-=(ลบแล้วกำหนดค่า):x -= 3มีความหมายเดียวกับx = x - 3*=(คูณแล้วกำหนดค่า):x *= 2มีความหมายเดียวกับx = x * 2/=(หารแล้วกำหนดค่า):x /= 4มีความหมายเดียวกับx = x / 4//=(หารปัดเศษทิ้งแล้วกำหนดค่า):x //= 3มีความหมายเดียวกับx = x // 3%=(หารเอาเศษแล้วกำหนดค่า):x %= 2มีความหมายเดียวกับx = x % 2**=(ยกกำลังแล้วกำหนดค่า):x **= 3มีความหมายเดียวกับx = x ** 3
- ชี้ให้เห็นประโยชน์ในแง่ความกระชับของโค้ด
- ตัวดำเนินการทางคณิตศาสตร์ (Arithmetic Operators): ➕➖✖️➗
- นิพจน์ (Expressions) และลำดับความสำคัญของตัวดำเนินการ (Operator Precedence)
- นิพจน์ (Expression):
- นิยาม: การรวมกันของ ค่าข้อมูล (เช่น
5,"Hello"), ตัวแปร (เช่นage,price), และ ตัวดำเนินการ (เช่น+,*,>) ที่ Python สามารถประเมินค่า (evaluate) เพื่อให้ได้ผลลัพธ์เป็นค่าใหม่ค่าหนึ่ง - ตัวอย่างที่หลากหลาย:
5 + 3(ได้ผลลัพธ์เป็น8),width * height,(score1 + score2) / 2,age >= 18(ได้ผลลัพธ์เป็นTrueหรือFalse)
- นิยาม: การรวมกันของ ค่าข้อมูล (เช่น
- ลำดับความสำคัญของตัวดำเนินการ (Operator Precedence):
- Python มีกฎเกณฑ์ในการกำหนดว่าตัวดำเนินการใดจะถูกประมวลผลก่อนในนิพจน์ที่มีตัวดำเนินการหลายตัว คล้ายกับกฎทางคณิตศาสตร์ (เช่น PEMDAS/BODMAS)
- ลำดับโดยทั่วไป (จากสำคัญที่สุดไปน้อยที่สุด):
()(วงเล็บ – Parentheses): มีความสำคัญสูงสุด การดำเนินการภายในวงเล็บจะถูกทำก่อนเสมอ**(การยกกำลัง – Exponentiation)*(การคูณ – Multiplication),/(การหาร – Division),//(การหารปัดเศษทิ้ง – Floor Division),%(การหารเอาเศษ – Modulus): กลุ่มนี้มีความสำคัญเท่ากัน และจะประมวลผลจาก ซ้ายไปขวา+(การบวก – Addition),-(การลบ – Subtraction): กลุ่มนี้มีความสำคัญเท่ากัน และจะประมวลผลจาก ซ้ายไปขวา
- (ตัวดำเนินการเปรียบเทียบและตรรกะจะมีการจัดลำดับในภายหลัง แต่ในขั้นนี้เน้นที่ตัวดำเนินการทางคณิตศาสตร์)
- เน้นความสำคัญของการใช้วงเล็บ
():- เพื่อบังคับลำดับการประมวลผลให้เป็นไปตามต้องการ (เช่น
(5 + 3) * 2จะให้ผลลัพธ์ต่างจาก5 + 3 * 2) - เพื่อทำให้นิพจน์ที่ซับซ้อนอ่านและเข้าใจได้ง่ายขึ้น แม้ว่าวงเล็บนั้นอาจจะไม่จำเป็นตามกฎลำดับความสำคัญก็ตาม
- เพื่อบังคับลำดับการประมวลผลให้เป็นไปตามต้องการ (เช่น
- นิพจน์ (Expression):
- ตัวดำเนินการใน Python (Operators in Python) – ส่วนที่ 2
- ตัวดำเนินการเปรียบเทียบ (Comparison Operators): 🤔
- ใช้สำหรับเปรียบเทียบค่าสองค่า และผลลัพธ์ที่ได้จากการเปรียบเทียบจะเป็นค่าความจริง (Boolean) คือ
True(จริง) หรือFalse(เท็จ) เสมอ ==(เท่ากับ – Equal to): คืนค่าTrueถ้าค่าทั้งสองข้างเท่ากัน เช่น5 == 5(เป็นTrue),5 == 3(เป็นFalse)!=(ไม่เท่ากับ – Not equal to): คืนค่าTrueถ้าค่าทั้งสองข้างไม่เท่ากัน เช่น5 != 3(เป็นTrue),5 != 5(เป็นFalse)>(มากกว่า – Greater than): เช่น10 > 5(เป็นTrue)<(น้อยกว่า – Less than): เช่น5 < 10(เป็นTrue)>=(มากกว่าหรือเท่ากับ – Greater than or equal to): เช่น10 >= 10(เป็นTrue),10 >= 5(เป็นTrue)<=(น้อยกว่าหรือเท่ากับ – Less than or equal to): เช่น5 <= 5(เป็นTrue),5 <= 10(เป็นTrue)- ยกตัวอย่างการเปรียบเทียบข้อมูลต่างชนิดที่เหมาะสม (เช่น
5 == 5.0ให้ผลเป็นTrue)
- ใช้สำหรับเปรียบเทียบค่าสองค่า และผลลัพธ์ที่ได้จากการเปรียบเทียบจะเป็นค่าความจริง (Boolean) คือ
- ตัวดำเนินการตรรกะ (Logical Operators): 💡
- ใช้สำหรับเชื่อมโยงหรือปรับเปลี่ยนนิพจน์ที่เป็นค่าความจริง (Boolean expressions)
and(และ): ให้ผลลัพธ์เป็นTrueก็ต่อเมื่อนิพจน์ (หรือค่า) ทั้งสองข้างเป็นTrueทั้งคู่ กรณีอื่นๆ จะให้ผลลัพธ์เป็นFalse- ตารางค่าความจริง (Truth Table):
True and True->TrueTrue and False->FalseFalse and True->FalseFalse and False->False
- ตารางค่าความจริง (Truth Table):
or(หรือ): ให้ผลลัพธ์เป็นTrueถ้ามีนิพจน์ (หรือค่า) ข้างใดข้างหนึ่ง (หรือทั้งสองข้าง) เป็นTrueจะให้ผลลัพธ์เป็นFalseก็ต่อเมื่อทั้งสองข้างเป็นFalseทั้งคู่- ตารางค่าความจริง:
True or True->TrueTrue or False->TrueFalse or True->TrueFalse or False->False
- ตารางค่าความจริง:
not(นิเสธ – Negation): ใช้กลับค่าความจริงของนิพจน์ (หรือค่า) ที่ตามหลังnot True->Falsenot False->True
- ยกตัวอย่างการใช้งาน:
(age > 18) and (has_license == True),is_weekend or is_holiday,not is_raining - อาจกล่าวถึงลำดับความสำคัญของตัวดำเนินการตรรกะสั้นๆ:
notจะถูกประมวลผลก่อน, ตามด้วยand, และสุดท้ายคือor(แนะนำให้ใช้วงเล็บเพื่อความชัดเจน)
- ตัวดำเนินการเปรียบเทียบ (Comparison Operators): 🤔
- การรับข้อมูล (Input) และการแสดงผลข้อมูล (Output) เบื้องต้น
- ความจำเป็นที่โปรแกรมจะต้องสามารถโต้ตอบกับผู้ใช้ได้ เพื่อรับข้อมูลนำเข้า (input) และแสดงผลลัพธ์หรือข้อมูลป้อนกลับ (output)
- การแสดงผลข้อมูล (Output): ฟังก์ชัน
print()- ทบทวนการใช้งานพื้นฐาน:
print("ข้อความที่ต้องการแสดง"),print(ชื่อตัวแปร) - การแสดงผลหลายรายการในคำสั่ง
print()เดียวกัน (จะถูกคั่นด้วยช่องว่างโดยอัตโนมัติ):print("ชื่อ:", name, "อายุ:", age) - อาร์กิวเมนต์
sepเพื่อเปลี่ยนตัวคั่นระหว่างรายการ:print("Hello", "World", sep="-")ผลลัพธ์คือHello-World - อาร์กิวเมนต์
endเพื่อเปลี่ยนสิ่งที่พิมพ์ต่อท้าย (ปกติคือการขึ้นบรรทัดใหม่\n):print("Hello", end=" "); print("World")ผลลัพธ์คือHello Worldในบรรทัดเดียว - f-strings (Formatted String Literals): เน้นย้ำว่าเป็นวิธีที่ทันสมัยและแนะนำให้ใช้ เพื่อการจัดรูปแบบข้อความที่ง่ายและอ่านสะดวก
- ไวยากรณ์:
f"ข้อความ {ชื่อตัวแปร} ข้อความ {นิพจน์}" - ตัวอย่าง:
name = "Alice"; age = 30; print(f"ฉันชื่อ {name} และฉันอายุ {age} ปี") - สามารถใส่นิพจน์เข้าไปใน
{}ได้โดยตรง:print(f"ผลรวมของ 5 และ 3 คือ {5+3}") - การจัดรูปแบบเบื้องต้น (อาจสอนเพิ่มเติมในอนาคต):
print(f"ราคา: {price:.2f}")(จัดรูปแบบตัวแปรpriceให้แสดงทศนิยม 2 ตำแหน่ง)
- ไวยากรณ์:
- ทบทวนการใช้งานพื้นฐาน:
- การรับข้อมูล (Input): ฟังก์ชัน
input()- หน้าที่: รับข้อมูลที่ผู้ใช้พิมพ์ผ่านคีย์บอร์ด
- ไวยากรณ์:
ชื่อตัวแปรสำหรับเก็บข้อมูล = input("ข้อความแจ้งให้ผู้ใช้ป้อนข้อมูล (prompt): ") - โปรแกรมจะหยุดรอจนกว่าผู้ใช้จะพิมพ์ข้อมูลแล้วกดปุ่ม Enter
- “ข้อความแจ้งให้ผู้ใช้ป้อนข้อมูล (prompt)” จะแสดงบนหน้าจอเพื่อบอกผู้ใช้ว่าควรป้อนอะไร
- ข้อควรจำที่สำคัญมาก: ค่าที่ได้จากฟังก์ชัน
input()จะมีชนิดข้อมูลเป็น สตริง (str) เสมอ ไม่ว่าผู้ใช้จะพิมพ์ตัวเลขหรือข้อความเข้ามาก็ตาม- ตัวอย่าง:
age_str = input("กรุณาป้อนอายุของคุณ: ")ถ้าผู้ใช้พิมพ์25ตัวแปรage_strจะเก็บค่าสตริง"25"ไม่ใช่เลขจำนวนเต็ม25
- ตัวอย่าง:
- การแปลงชนิดข้อมูล (Type Conversion/Casting) สำหรับข้อมูลนำเข้า:
- เป็น: เมื่อต้องการนำข้อมูลที่รับจาก
input()(ซึ่งเป็นสตริง) มาคำนวณทางคณิตศาสตร์ จะต้องแปลงให้เป็นชนิดข้อมูลตัวเลข (int หรือ float) ก่อน - ฟังก์ชัน
int(ค่าสตริง): แปลงค่าสตริง (ที่แทนจำนวนเต็ม) ให้เป็นชนิดข้อมูลจำนวนเต็ม (int)- ตัวอย่าง:
num_str = "100"; num_int = int(num_str) - ถ้าสตริงไม่สามารถแปลงเป็นจำนวนเต็มได้ (เช่น
"hello"หรือ"3.14") จะเกิดข้อผิดพลาดValueError
- ตัวอย่าง:
- ฟังก์ชัน
float(ค่าสตริง): แปลงค่าสตริง (ที่แทนจำนวนเต็มหรือเลขทศนิยม) ให้เป็นชนิดข้อมูลจำนวนจริง (float)- ตัวอย่าง:
pi_str = "3.14"; pi_float = float(pi_str) - ตัวอย่าง:
count_str = "5"; count_float = float(count_str)(ผลลัพธ์คือ5.0) - ถ้าสตริงไม่สามารถแปลงเป็นจำนวนจริงได้ (เช่น
"world") จะเกิดข้อผิดพลาดValueError
- ตัวอย่าง:
- ฟังก์ชัน
str(ค่าตัวเลข): แปลงค่าตัวเลข (int หรือ float) ให้เป็นชนิดข้อมูลสตริง (str) (มีประโยชน์เมื่อต้องการนำตัวเลขไปต่อกับข้อความโดยไม่ใช้ f-strings แต่โดยทั่วไป f-strings จะสะดวกกว่า)- ตัวอย่าง:
count = 10; message = "จำนวนสินค้าทั้งหมด: " + str(count)
- ตัวอย่าง:
- แสดงรูปแบบที่ใช้บ่อย:
age = int(input("กรุณาป้อนอายุของคุณ: "))เพื่อรับค่าและแปลงชนิดข้อมูลในบรรทัดเดียว
- เป็น: เมื่อต้องการนำข้อมูลที่รับจาก
- การฝึกใช้ตัวดำเนินการทางคณิตศาสตร์และตัวดำเนินการกำหนดค่า
- กิจกรรม:
- การคำนวณพื้นฐาน: ให้ผู้เรียนเขียนโปรแกรมสั้นๆ เพื่อ:
- กำหนดค่าตัวแปรตัวเลข 2 ตัว (เช่น
num1 = 15,num2 = 4) - คำนวณและแสดงผล: ผลบวก, ผลต่าง, ผลคูณ, ผลหาร (
/), ผลหารปัดเศษทิ้ง (//), และเศษเหลือจากการหาร (%) ของตัวแปรทั้งสอง
- กำหนดค่าตัวแปรตัวเลข 2 ตัว (เช่น
- การประยุกต์ใช้
//และ%:- โจทย์: กำหนดจำนวนวินาทีทั้งหมด (เช่น
total_seconds = 125) ให้คำนวณและแสดงผลเป็นจำนวนนาทีเต็มและจำนวนวินาทีที่เหลือ (เช่น “125 วินาที คือ 2 นาที กับ 5 วินาที”) - โจทย์: กำหนดตัวเลขหนึ่งจำนวน ให้ตรวจสอบว่าเป็นเลขคู่หรือเลขคี่โดยใช้
%
- โจทย์: กำหนดจำนวนวินาทีทั้งหมด (เช่น
- การยกกำลัง: คำนวณและแสดงผล 53
- การใช้ตัวดำเนินการกำหนดค่าแบบย่อ:
- เริ่มต้นตัวแปร
counter = 0จากนั้นใช้+=เพื่อเพิ่มค่าทีละ 1 หลายๆ ครั้ง และพิมพ์ค่าcounterทุกครั้งที่เปลี่ยนแปลง - เริ่มต้น
balance = 1000สมมติว่าได้ดอกเบี้ย 10% ให้ใช้*=เพื่อคำนวณยอดเงินใหม่ (balance *= 1.10)
- เริ่มต้นตัวแปร
- การคำนวณพื้นฐาน: ให้ผู้เรียนเขียนโปรแกรมสั้นๆ เพื่อ:
- กิจกรรม:
- การทำงานกับนิพจน์และลำดับความสำคัญของตัวดำเนินการ
- กิจกรรม:
- คาดการณ์และตรวจสอบผลลัพธ์:
- ให้ผู้เรียนดูนิพจน์ที่มีตัวดำเนินการผสมกันหลายตัว (เช่น
result = 10 + 5 * 2 - 8 / 4 + 2**3) - ให้คาดการณ์ผลลัพธ์ด้วยตนเองก่อน โดยคำนึงถึงลำดับความสำคัญของตัวดำเนินการ
- จากนั้นให้เขียนโปรแกรม Python เพื่อคำนวณและแสดงผลลัพธ์จริง เพื่อเปรียบเทียบ
- ให้ผู้เรียนดูนิพจน์ที่มีตัวดำเนินการผสมกันหลายตัว (เช่น
- การใช้วงเล็บ:
- ให้นำนิพจน์เดิมมาทดลองใส่วงเล็บ
()ในตำแหน่งต่างๆ เพื่อเปลี่ยนลำดับการทำงาน และสังเกตผลลัพธ์ที่เปลี่ยนแปลงไป
- ให้นำนิพจน์เดิมมาทดลองใส่วงเล็บ
- การเขียนโปรแกรมตามสูตร (ประยุกต์):
- คำนวณพื้นที่สามเหลี่ยม: Area=0.5×base×height (กำหนดค่า
baseและheightเป็นตัวแปร) - แปลงอุณหภูมิ: รับค่าอุณหภูมิเป็นเซลเซียส (C) แล้วแปลงเป็นฟาเรนไฮต์ (F=(C×9/5)+32) (ในส่วนนี้อาจจะยังไม่ได้รับค่าจาก
input()แต่กำหนดค่า C ในโปรแกรมก่อน) - คำนวณดัชนีมวลกาย (BMI): BMI=ส่วนสูง(เมตร)2น้ำหนัก(กิโลกรัม) (กำหนดค่า น้ำหนัก และ ส่วนสูง ในโปรแกรม)
- คำนวณพื้นที่สามเหลี่ยม: Area=0.5×base×height (กำหนดค่า
- คาดการณ์และตรวจสอบผลลัพธ์:
- กิจกรรม:
- การฝึกใช้ตัวดำเนินการเปรียบเทียบและตัวดำเนินการตรรกะ
- กิจกรรม:
- การเปรียบเทียบ:
- กำหนดตัวแปรเก็บค่าต่างๆ เช่น
my_age = 20,voting_age = 18,friend_age = 20,score = 75 - ให้ผู้เรียนเขียนคำสั่ง
print()เพื่อแสดงผลลัพธ์ (True/False) ของการเปรียบเทียบต่างๆ เช่น:print(f"ฉันอายุถึงเกณฑ์เลือกตั้งหรือไม่? {my_age >= voting_age}")print(f"อายุของฉันกับเพื่อนต่างกันหรือไม่? {my_age != friend_age}")print(f"คะแนนของฉันมากกว่า 50 หรือไม่? {score > 50}")
- กำหนดตัวแปรเก็บค่าต่างๆ เช่น
- การใช้ตัวดำเนินการตรรกะ:
- กำหนดตัวแปรเพิ่มเติม เช่น
has_id_card = True,is_member = False,purchase_amount = 1200 - ให้ผู้เรียนเขียนนิพจน์ที่ใช้
and,or,notเพื่อตรวจสอบเงื่อนไขซับซ้อน และพิมพ์ผลลัพธ์:can_enter = (my_age >= 18) and has_id_cardget_discount = is_member or (purchase_amount > 1000)is_not_member = not is_memberprint(f"สามารถเข้างานได้: {can_enter}")print(f"ได้รับส่วนลด: {get_discount}")print(f"ไม่ได้เป็นสมาชิก: {is_not_member}")
- กำหนดตัวแปรเพิ่มเติม เช่น
- การเปรียบเทียบ:
- กิจกรรม:
- การรับข้อมูลด้วยฟังก์ชัน
input()และการแปลงชนิดข้อมูล- กิจกรรม:
- รับชื่อและทักทาย:
user_name = input("กรุณาป้อนชื่อของคุณ: ")print(f"สวัสดีครับ/ค่ะ, คุณ {user_name}!")
- รับอายุและสังเกตชนิดข้อมูล (พร้อมแสดงปัญหา):
age_str = input("กรุณาป้อนอายุของคุณ (เป็นตัวเลข): ")print(f"ข้อมูลที่รับมาคือ '{age_str}' และมีชนิดข้อมูลคือ {type(age_str)}")# ลองนำไปคำนวณ: future_age = age_str + 5 # จะเกิด TypeError!# print(f"อีก 5 ปี คุณจะอายุ {future_age} ปี") # แสดงให้เห็น Error
- แก้ไขด้วยการแปลงชนิดข้อมูล:
age_int = int(age_str)future_age_corrected = age_int + 5print(f"อีก 5 ปี คุณจะอายุ {future_age_corrected} ปี (คำนวณถูกต้องแล้ว)")
- โปรแกรมรับตัวเลขสองจำนวนมาบวกกัน:
num1_str = input("ป้อนตัวเลขที่หนึ่ง: ")num2_str = input("ป้อนตัวเลขที่สอง: ")num1_float = float(num1_str) # สมมติว่าอาจเป็นทศนิยมnum2_float = float(num2_str)sum_result = num1_float + num2_floatprint(f"ผลรวมของ {num1_float} และ {num2_float} คือ {sum_result}")
- แบบฝึกหัดประยุกต์: เขียนโปรแกรมรับข้อมูลที่จำเป็นเพื่อคำนวณพื้นที่สี่เหลี่ยมผืนผ้า (กว้าง, ยาว) จากผู้ใช้ แล้วแสดงผลพื้นที่
- รับชื่อและทักทาย:
- กิจกรรม:
- การแสดงผลข้อมูลด้วยฟังก์ชัน
print()อย่างมีประสิทธิภาพ- กิจกรรม:
- ทบทวนและฝึกใช้ f-strings:
- นำโปรแกรมที่เขียนในกิจกรรมก่อนหน้า (เช่น คำนวณพื้นที่, แปลงอุณหภูมิ, ข้อมูลนักศึกษา) มาปรับปรุงการแสดงผลโดยใช้ f-strings ทั้งหมด
- ให้ผู้เรียนทดลองใส่ตัวแปรและนิพจน์ง่ายๆ เข้าไปใน f-strings
- การจัดรูปแบบตัวเลขทศนิยมใน f-strings:
average_score = 78.56789print(f"คะแนนเฉลี่ยของคุณคือ: {average_score:.2f}")(แสดงผลทศนิยม 2 ตำแหน่ง)product_price = 1250.759print(f"ราคาสินค้า: {product_price:,.2f} บาท")(แสดงผลทศนิยม 2 ตำแหน่ง พร้อมเครื่องหมายจุลภาคคั่นหลักพัน)
- โครงงานย่อย (Mini-Project): โปรแกรมคำนวณค่าสินค้าอย่างง่าย
- ให้ผู้ใช้ป้อนชื่อสินค้า 1 ชนิด
- ให้ผู้ใช้ป้อนราคาต่อชิ้นของสินค้านั้น
- ให้ผู้ใช้ป้อนจำนวนชิ้นที่ซื้อ
- คำนวณราคารวม (ราคาต่อชิ้น * จำนวนชิ้น)
- แสดงผลสรุปรายการสั่งซื้อให้สวยงาม โดยใช้ f-strings (เช่น ชื่อสินค้า, จำนวน, ราคาต่อชิ้น, ราคารวมของรายการนี้)
- ทบทวนและฝึกใช้ f-strings:
- กิจกรรม:
